राधा-कृष्णाची प्रेम कथा-
यमुनेच्या काठावर, गोप गोपींचा लवाजमा
प्रेमाच्या लीलांचा रास, राधा-कृष्णाचा आवाज
कृष्णाच्या बासुरीचा स्वर, मनात खोलवर घुमत राहीला,
राधेच्या हृदयात प्रेमाचा, एक नवा रंग चढला.
गोपाळ कृष्णाचा नटखट चेहरा
राधेच्या डोळ्यातला चमकता तारा
दोघांची खेळी, प्रेमाचे गाणे,
संगीतात मिसळले, एक अद्भुत तराणे.
गोकुळात त्यांच्या खेळात
दिसे निळा आसमंत
गोपिका साऱ्या राधेसह,
प्रेमात कृष्णाच्या फेऱ्या घेतात.
राधा होती स्वप्नांचा रंग
कृष्णाच्या प्रेमात गंधित, एक जिव्हाळा गहिरा
त्याच्या प्रेमात हरवून गेली,
कृष्णाने तिला हृदयाची पट्टराणी केली .
प्रेमाच्या या कथा, अनंत आहेत लिला
राधा-कृष्णाच्या प्रेमात, सृष्टीचा सारा आनंद दिसला
संपूर्ण विश्वाचे प्रेम, त्यांच्यात वसले,
राधा-कृष्णाच्या प्रेमात, जीवनाचे सुख कळले.
आनंदाची गोडी, भक्ति हृदयात फुलली
राधा आणि कृष्ण, प्रेमाच्या गोष्टीत सजली
युगानुयुगे ही प्रेम कथा ऐकता,
सर्वांच्या हृदयात राधा कृष्णाची मूर्ती वसली.
–अतुल परब
*कसा आहे
खुप दिवसांनी आज तीचा
मेसेज आला कसा आहे…
आग वेडे बदलली तर तू
मी जसा होतो तसा आहे…
*राधा-कृष्ण रंगलेत रासक्रीडेत-
गोकुळच्या गोड गाण्यात
राधा-कृष्णाचा साज सजला
प्रेमाच्या रंगात बहरले,
रासक्रीडेत जीवन फुलले.
चंद्रात चमकते राधिका
कृष्णाच्या संगतीत हरवते
गोपी-गोपांच्या समवेत,
आनंदाच्या लहरींवर नाचते.
फुलांच्या बागेत उधळले रंग
मोहक त्या नटसाजात
जन्मभराचं प्रेम प्रकट,
संपूर्ण जगाला कळू देत.
रसाळ क्षण, गोड आठवणी
राधा-कृष्णाची भक्ति अनंत
त्यांच्या प्रेमात हरवून जावे,
जीवनात आणावा गोडवा अनंत.
प्रेमाची ही रंगभूमी
सृष्टीत एकतानता आणते
राधा-कृष्णाच्या रासक्रीडेतील,
आनंद सर्वांना भासवते !
–अतुल परब
*राधा-कृष्णाचे दैवी प्रेम-
साजणीच्या गळ्यात, कळ्या फुलांच्या
कृष्णाच्या गोड गप्पा, रंगल्या आसमानच्या
राधेची माया, कृष्णाची छाया,
एकत्रिततेत गूढ, दैवी प्रेमाची माया.
झळाळत्या चंद्रात, त्यांची कहाणी
संपूर्ण ब्रह्मांडात, घुमते गाणी
जगण्याची देते नवी संजीवनी,
राधा-कृष्णाची एक अद्भुत दृष्टी.
काजळाच्या नजरेत, भासतो चंद्र
त्यांच्या प्रेमात हरवले, मनाचे सारे इंद्र
गोपाळाची तान, राधेची गाणी,
एकत्रीत प्रेमात, सृष्टीला फुलवते रंगीनी.
दिवसाची सुरुवात, कृष्णाच्या स्मरणात
राधेच्या प्रेमात, बहरते जीवनात
जगाच्या कोपऱ्यात, दैवी प्रेम फुलते,
राधा-कृष्णाचे प्रेम, सदैव अमर राहते.
या प्रेमाच्या कथेने, दिली संजीवनी
जन्मोजन्मी दोघे, एकत्र जीवनी
राधा-कृष्णाची महिमा, सृष्टीला रंग देते,
त्यांच्या दैवी प्रेमात, सर्वांना हरवते.
–अतुल परब
*पहिलं प्रेम – त्या खास क्षणांची आठवण-
पहिलं प्रेम-
त्या खास क्षणांची आठवण
जेव्हा मनात हरवलेलं होतं प्रेम
काळ्या रात्रीच्या चांदण्यात
तुझं हसणं, तुझं बोलणं
संपूर्ण जग हसत होतं,
आणि मी, एकटा, तुझ्यात हरवलेलो !
गुलाबांच्या गंधाने सजलेलं
तुझा हा कंठ, गोड गाणं गातो
माझ्या हृदयाच्या धडधडीत
तुझं नाव, तुझं अस्तित्व साठवलेलं
कधीही न विसरणारं,
तो क्षण आजही लक्षात आहे.
पहिलं प्रेम म्हणजे एक जादू
कोमल स्पर्श, अलवार हसणं
तुझ्या डोळ्यात तेच तारे
जुन्या आठवणींमध्ये शिंपणं
आठवणींचा एक रंगीबेरंगी कागद,
ज्यात तुझं आणि माझं प्रेम साठवलं आहे.
त्या क्षणांची जादू कधीच जात नाही
एकटेपणात तुझा आवाज गूंजतो
एक अनामिक ओढ
कशाने तुटणारं नाही
जरा थांब, जरा सावर,
तो पहिला प्रेमाचा धागा आजही थांबला आहे.
त्या खास क्षणांची आठवण,
ज्याने मला दिलं प्रेमाची शिकवण
कधीही विसरणारं नाही
त्या प्रेमाच्या अनंत गूढात
तू आणि मी,
एक अमर प्रेमकथा !
–अतुल परब
*तिचे माझ्यावर प्रेम आहे–
तिचे माझ्यावर प्रेम आहे
त्या नजरेतले जादूचे वळण आहे
चंद्राच्या प्रकाशात, तिचा चेहरा चमकतो,
मनाच्या गाभ्यात, तिचा नूर भासतो.
तिच्या हास्यात, सुखाची तरंग येते
जीवनाच्या वाटेवर, तिची सोबत होते
हसते ती, तर सारे जगणे उजळते,
एक तिचा स्पर्श, मनाला सुख देते.
गप्पांमध्ये गुंतलेल्या क्षणांची आठवण
तिच्याशी बोलताना, हरवतो मी सदा
तिचा विश्वास, एक सुरेख आभास,
तिच्या प्रेमात हरवतो, माझा सारा उदास.
तिचे माझ्यावर प्रेम आहे
तिच्या हृदयाच्या गाभ्यात, एक गाणं आहे
तिच्या प्रेमात हरवलेला, मी एक निरागस,
तीच माझ्या जीवनाची, अनमोल मिठास.
–अतुल परब
*तुझी भेट…*
आज तुझ्या अविस्मरणीय भेटीत,
अनमोल क्षणाची अभिलाषा होती..
तुझ्या त्या टपोऱ्‍या डोळ्यात,
खरंच एक वेगळीच नशा होती..!!
हृदय मिठीसाठी हावरी झाली होती,
तु लाजून थोडी बावरी झाली होती..
जवळ असून सुद्धा भेटता येत नव्हतं,
जनू अमावसेला चंद्राला पेटता येत नव्हतं..!!
तुझा तो झालेला पहिला स्पर्श,
अंगावर शहारे आणणारा होता..
डोळ्यांच्या त्या पहिल्याच भेटीत,
हासू अन् आसवांचा किनारा होता..!!
बोलायचं तर खूप काही होतं,
पण तेव्हा बोलताच येत नव्हतं..
हातांची झालेली ती घट्ट मिठी,
दुरावताना हात सोडताच येत नव्हतं..!!
मग तु गेलीस लगेच सोडून मला,
पुन्हा भेटण्याचे एक वचन देऊन…
जाता जाता आपल्या प्रेमाचे,
हृदयात गेलीस एक मोरपीस ठेऊन…!!!
कवी धनराज होवाळ
*शृंगार रूप
चंद्र ही लाजेल असं शृंगार रूप तुझं.
अपूर्ण सौंदर्य सुद्धा तुझ्यात शोधीन असं.
सप्तरंगी इंद्रधनु ही पाहिलं तुझ्यात रंग
असं शृंगार रूप तुझं….
साता समुद्राच्या पुढचा कोहिनूर हिरा तो,
तुझ्या श्रृंगार तेजा पुढे जणू फिका पडतो ……
असं शृंगार रूप तुझं….
सूर्याच्या तेजापुढेही निरखून दिसते रूप तुझ.
उमलत्या गुलाबाला ही लाजवेल
असं शृंगार रूप तुझं….
Devils suraj
*शायरीं
मेरे पास एक भी,
येसी डायरी नहीं।
जिस डायरी में पूजा,
तेरी शायरी नहीं।
{शायर रंजित
*ओढ वेडी
आस चांदण्यांची मनाला…या लागली
चाहूल प्रेमाची तीच्या मला रे उमजली
एक एक तारकात तीचेच भास देखणे
ओढ आता मजला भेटण्याची लागली
काळोखात बैसलो जरी एकटा इथे मी
जाणीव भोवताली तीची होऊ लागली
खोटे परी लाघवी आभास सारे भाबडे
स्पर्शात का हळूवार ती उगा रेंगाळली
उरतो ना, मीच माझा सोबतीत तीच्या
अशी कशी ओढ वेडी मना या लागली
©शिवाजी सांगळे
*क्षण सौख्याचे
तळ्याकाठच्या आठवणी त्या
हल्ली पाठलाग असा का करती ?
उलटून गेलेल्या त्या सांजवेळा
अचानक उगाच पहाटे का स्मरती ?
स्पर्श,गंध, सहवास त्या वेळचा
राहतो रेंगाळत उगाच का भोवती ?
रंगाची उधळण समान भासते
जातेय गोंधळून म्हणूनी का मती ?
खरे खोटे जरी काहीही असले
तरी देई जगण्या भास ही स्फूर्ती !
पुनरपि यावे, क्षण ते सौख्याचे
चक्रे डोक्यात अताशा का फिरती ?
©शिवाजी सांगळे 🦋papillon
*परी
एका साध्या माणसाला परी भेटली तर
स्वप्नात जशी दिसली तशी समोर आली तर
शब्द विरून जातील , डोके फिरून जाईल
तिने ते पाहून मला वेडा समजले तर
छोट्या छोट्या साध्या गोष्टी मी करत जाईन
तिलाही त्या गोष्टींमधे गम्मत वाटली तर
ती सुंदर लक्षवेधी , हसू पाकळ्या उधळणारे
विस्कटलेला गबाळा मी तिला मोहक वाटलो तर
बोलके तिचे डोळे, पाहत राहू कि नाही वाटे
माझ्या नजरतल्या प्रश्नाला तिने होकार दिला तर
ती नाजूक , फुलांच्या शहरात राहणारी
मातीतले राकट हात माझे तिला बोचले तर
ती म्हणाली परी नाही , मीही एका मुलगी आहे
साथ देईन ,छान मुलासारखे मला प्रेम देशील जर
ती परी अजूनही आहे , राणी माझी लाडाची
तिने बनवलंय राजा मला, महाल बनवलंय घर
*तू नसल्यावर
असून पुर्ण, मी अपुर्ण उरतो तू नसल्यावर
गर्दीतही सऱ्या एकटा उरतो तू नसल्यावर
ताल सुरांची कधी नक्षत्रांची संगत असता
मैफल ती, मज बेरंग भासते तू नसल्यावर
भास आभास तुज अस्तित्वाचा खेळ होई
वावरता मी एकट्याने जेव्हा तू नसल्यावर
माहीत नाही संदर्भ मजला त्या चार ऋतूंचे
भासतो प्रेमऋतू मज पोरका तू नसल्यावर
नात्याला का नाव असावे? म्हणतो कोणी
कळू लागतो अर्थ जगण्याचा तू नसल्यावर
©शिवाजी सांगळे
*कृष्ण तुला कळला का ?
मला तर राधा कळली
प्रेमाच्या या धाग्यामधली
नाती निर्णायक ठरली
कृष्ण होता रूक्मीणीचा
राधा अनयाची होती
प्रेमाच्या या दिव्य जगात
गायली राधाकृष्णाची महती
निस्वार्थ प्रेमाच्या जगात
दाखला राधाकृष्णाच्या प्रेमाचा
दोन देह एकरूप होवून
दोघे शिकवती प्रेम जगाला
ले… उमेश तोडकर
हळूहळू कळी जशी उमलत जाते,
तसेच काहीसे असते खुलणारे नाते,
उलघडणाऱ्या सुंदर नाजूक पाकळ्या,
बोलू लागतील थेट मन मोकळ्या…!
दरवळेल प्रीत खुलण्यास वेळ द्यावा
ओढ लावेल प्रेमगंध साठवून घ्यावा
सुवास विश्वासाचा गहिरा होत जातो
कळीला फुलाचा सुरेख आकार येतो
वाऱ्यावरती डुले रंगीत जीवन होई
स्वप्नवत सारे वर सुखाची निळाई
हळूहळू कळी जशी उमलत जाते,
तसेच काहीसे असते खुलणारे नाते,
उलघडणाऱ्या सुंदर नाजूक पाकळ्या,
बोलू लागतील थेट मन मोकळ्या…!
दरवळेल प्रीत खुलण्यास वेळ द्यावा
ओढ लावेल प्रेमगंध साठवून घ्यावा
सुवास विश्वासाचा गहिरा होत जातो
कळीला फुलाचा सुरेख आकार येतो
वाऱ्यावरती डुले रंगीत जीवन होई
स्वप्नवत सारे वर सुखाची निळाई