अडगुलं, मडगुलं
अडगुलं, मडगुलंसोन्याचं कडगुलंरुप्याचा वाळातान्ह्या बाळातीट, टिळा.
कविता
कोरडे पाषाण
कोरडया सोपस्काराचे कोरडेच झरेवैराण वाळवंटातील भगभगीत वारे नात्यांचे आखीव रेखीव बांध काहीआपुलकीचा आनंद गंध नाहीहास्याच्या कृत्रिम कवायती याअंतरीचा त्यात उन्माद नाही भावनांना यांच्या ओल नाहीजिव्हाळयाचे कुठे बोल नाहीआटलेल्याच मनोमनद्या साऱ्यापात्र कुणाचेच खोल नाही आपुलकीची ओसरतील सर नाहीभावनांना कुणाच्याही घर नाहीअहिल्याचा शिळांना तर आताकुणा श्रीरामाचा कर नाही काळजात सल कधी उठत नाहीआतडयातही यांच्या का तुटत नाहीमनं कशी कुणात गुंततच नाहीनाती जुळलीच जर, तर कळत नाही देणगी भेटी, दिखाव्याचा महापूरभावनेचा ओलावा नाही ताकास तूरकातळात उमलत नाही आज अंकुराचा अंशसुदाम्याच्या पोह्यांचा झाला केव्हाचा निर्वंश कोरडा मी कोरडा तू कोरडयापाषाण सारेविमनस्क अशा आभाळी विखुरलेले तारेनाळ आमची लुप्त झाली होऊनी शततुकडेपताका …
पोष्टमणा
ये रे ये रे पोष्टमणामाहेरच्या आण डाकेंमना लागे हुरहुरवरण होई फिके-फिके वाटेकडे तुझ्या डोळे लावूनलावून मला चष्मा लागेचित्त नसे स्वयंपाकातभाजीत हे कच्चे वांगे पायतली काढून हाणू का रेसुंदर तुझ्या ह्या थोबडयावरतीलक्ष न देताच जातोस मेल्यादारावरून माझ्या पुढतीकाय मेले लफडे तुझेशेजारच्या टवळी संगेरोज रोज कार्डे द्यायातिच्या घरी कोण सांगे? ये रे ये रे पोष्टमणाखबर घेऊन गावाहूनअगोबाई नादात तुझ्याभाजी गेली की रे करपूनआई माझी म्हातारीअसेल वळीत वातीकिंवा आजोळी आलेल्याअसेल खेळवित नातीबाबा माझे मोठे शास्त्रीअसतील सांगत शास्तरनिरोप त्यांचा पोचव ना रेआणून माझ्या पोत्तरमी न शिकले तरीभाऊ माझा शाळेत प्यूणहुशार शिकलेलादुजा कचेरी कारकूणबहिणी माझ्या साळू, काळूचमेली, ढमेली नि मैनाअसतील दमलेल्या …
देवाचा तराजू
देवा तुझ्या तराजूला एक पारडे जड का?माणसाच्या ठोकळयाला दोन हाती माप का? दुर्जनांच्या परिपत्या जन्मतो तो तूच ना?हिंदवीला आग-याची मग सांग ना कैद का? शुभ्रतेच्या ज्योतीसंगे काजळी किनार का?जीवनाच्या धुंद क्षणी आसवांची धार का? बेरजेचा गोफ झुले एखाद्याच्याच भाळीकुण्या येती नशीबी केवळ वेदनांची जाळी निर्जीव हया बाहुल्याला विकारांची चेतना का?दिव्यत्वाच्या झेपेसाठी अपूर्णतेचा शाप का? निर्मितीचा आनंद का रे वैचित्र्यात शोधतोस?संभ्रमाच्या तराजूत का रे मानवाला तोलतोस? यतीन सामंत
लव लव साळूबाई
लव लव साळूबाईलव लव साळूबाई, मामा येतोझुक झुक गाडीतून – नेईन म्हणतोअटक मटक मामी येतेछानसा बॅट-बॉल देईन म्हणतेअबरू-गबरु येतो बंटयादेईन म्हणतो-सगळया गोटयानको-नको मी इथंच बराआईच्या कुशीतच आनंद खरा
करंगळी, मरंगळी
करंगळी, मरंगळीमधल बोट, चाफेकळी,तळहात – मळहात,मनगट – कोपर,खांदा-गळागुटी-हनुवटी,भाताचं बोळकं,वासाचं नळक,काजळाच्या डब्या,देवाजीचा पाट,देवाजीच्या पाटावर,चिमण्यांचा किलबिलाट.
आपडी थापडी
आपडी थापडीगुळाची पाडी!धम्मक लाडूतेल काढू!तेलंगीचे एकच पावदोन हाती धरले कान!चाऊमाऊ चाऊमाऊपितळीतले पाणी पिऊहंडा-पाणी गडप!
ये रे ये रे पावसा
ये रे ये रे पावसातुला देतो पैसापैसा झाला खोटापाऊस आला मोठापाऊस पडला झिम् झिम्अंगण झाले ओले चिंबपाऊस पडतो मुसळधाररान होईल हिरवंगार.
चांदोबा लपला
चांदोबा लपलाझाडीत….आमच्या मामाच्यावाडीत….मामाने दिलीसाखरमाय….चांदोबालाफुटले पाय….चांदोबा गेलेराईत….मामाला नव्हतेमाहीत….
मराठी प्रेम कविता
राधा-कृष्णाची प्रेम कथा-यमुनेच्या काठावर, गोप गोपींचा लवाजमाप्रेमाच्या लीलांचा रास, राधा-कृष्णाचा आवाजकृष्णाच्या बासुरीचा स्वर, मनात खोलवर घुमत राहीला,राधेच्या हृदयात प्रेमाचा, एक नवा रंग चढला. गोपाळ कृष्णाचा नटखट चेहराराधेच्या डोळ्यातला चमकता तारादोघांची खेळी, प्रेमाचे गाणे,संगीतात मिसळले, एक अद्भुत तराणे. गोकुळात त्यांच्या खेळातदिसे निळा आसमंतगोपिका साऱ्या राधेसह,प्रेमात कृष्णाच्या फेऱ्या घेतात. राधा होती स्वप्नांचा रंगकृष्णाच्या प्रेमात गंधित, एक जिव्हाळा गहिरात्याच्या प्रेमात हरवून गेली,कृष्णाने तिला हृदयाची पट्टराणी केली . प्रेमाच्या या कथा, अनंत आहेत लिलाराधा-कृष्णाच्या प्रेमात, सृष्टीचा सारा आनंद दिसलासंपूर्ण विश्वाचे प्रेम, त्यांच्यात वसले,राधा-कृष्णाच्या प्रेमात, जीवनाचे सुख कळले. आनंदाची गोडी, भक्ति हृदयात फुललीराधा आणि कृष्ण, प्रेमाच्या गोष्टीत सजलीयुगानुयुगे ही प्रेम कथा …