भयकथा

निशा सोनटक्के पावसाळा सुरू झाला. आमच्या फ्लॅट वरतीबिल्डिंग ची गच्ची….घरात खूप पावसाचे पाणीआले…आणि…ताबडतोब… घर बदलण्याचानिर्णय घ्यावा लागला. या भाड्याने घेतलेल्या घराचादरवाजा दक्षिणेकडे……वास्तुशास्त्रात न बसणारा असाहोता.घरात अंधार होता….कुबट वास भरलेला होता.पण…आमचे अहो…..त्यांच्या पुढे कुणाचेही चालतनाही…. मी घर साफ केले.सामान लावले….देवाचीपूजा केली.दिवा लावला.उदबत्ती लावली…..पणघरात उदासीनता भरून राहीली होती.मनच रमत नव्हते.मी विचार केला….पावसाळ्याचे चार महिने तर काढायचेआहेत….मी शाळेत टीचर होते.सकाळी सात ते दुपारीसाडेबारा मी शाळेत….आणि मी दुपारी घरी फक्त एकटीचमुले शाळेत….आणी अहो आँफीसमधे…. असे आमचेरूटीन होते. या घरात प्रशस्त चार खोल्या होत्या पण प्रकाशाचाजरा अभावच होता. त्यामुळे कदाचित ऊदास वाटते.असे मला वाटले. आतली खोली जरा जास्तच काळोख आणि…..मलानक्की सांगता …

Read more

सिमा रडत रडत घराबाहेर पडली … कुठे जाव काय कराव तिला काहिच कळत नव्हत … ति मनोमन देवाच्या धावा करत होती … आजची रात्र गावच्या शंकर मंदिरात घालवायची असे तिने ठरवले… तिथे आपन सुरक्षितही राहु आणी थोडा आसरा हि मिळेल … सिमा जड पावलांनी डोळ्यात पाणी आणत हळु हळु चालत मंदिराच्या दिशेने निघाली …सांजवेळ होत आली … सिमा मंदिराच्या गाभार्‍यात पोचली आपल गाठोड टाकल आणी रडत बसली … “महादेवा काय हे माझा पदरात पडल…. तुझी रोज आराधना करते आणी माझा वर आलेल्या संकटाच्या वेळी तु कुठे गेलास ….? ये आपल्या भक्तासाठी धाउन आणि माझ्या कुटुंबाच रक्षण …

Read more

सकाळ झाली कमलेशला जाग आली … आपली बायको सुरक्षित असल्याची खात्री करुन घेण्या साठी तो सिमा ला शोधु लागला पन घरात सिमा नव्हती आणी कामिनी देखील…. मनात शंका घेत तो कासाविस झाला काळजाचे ठोके वाढु लागले … कमलेश बाहेर आला अंगणात पाहु लागला पन तिथेही नाही ….घरा बाजुच्या बागेत गेला तिथेही नाही …मग विहिरि जवळ गेला कुठेच नाही … त्याने मनात आशंका घेत विहिरित वाकुन बघितल आणी मान डोलवत सुटकेचा दिर्घ श्वास घेतला …त्याने दुरवर नजर फिरवली तेव्हा त्याला नदि किनारी सिमा आणी कामिनि दोघी दिसल्या … दोघी हसत खेळत बोलत होत्या कामिनी सिमाचा हात पकडुन …

Read more

“कमलेश ने हातात काठी घेतली, आणी कंदिल घेउन तो त्या झुडपांच्या दिशेने निघाला … एखाद्या जंगली श्वापदाचा अंदाज बांधला , काठिने झुडप बाजुला करत तो आत शिरला. कंदिल वर धरला काहि निटसे दिसत नव्हते … थोड्या दुरवर एक शुभ्र अस काहिस दिसल तो आजु बाजुची चाहुल घेत अजुनच जंगलात जात होता तस तो प्रकाश अधिकच तेजस्वी होत होता … तो आता त्या प्रकाशाच्या जवळपासच होता समोर झाडीहोती … कमलेश ने डोळे किलकिले करुन पाहिल तर तिथे एक स्त्रि होती सफेद साडी आनी काळेभोर केस पाठमोरी उभी होती .. कमलेश अचानक हे सरव बघुन प्रचंड घाबरला पन …

Read more

रात्र झाली होती पाउस धोधो कोसळत होता कमलेश आणी त्याची बायको जेवायला बसले होते … छान गप्पा रंगल्या होत्या … कमलेश चि बायको सिमा ५ महिन्यांची गर्भवती होती … घरात फक्त दोघच राहायचे कमलेश कामावर जायचा आणी सिमा घर सांभाळायची दोघांचा सुखाचा संसार चालु होता … आणि अचानक“ठाक ठाक ठाक … “कोण …? कमलेश ने घरातुनच आवाज दिला… परत दरवाजा ठोकला गेला…. तसा कमलेश जेवणा वरुन उठला ईतक्या रात्री कोण आलाय म्हणत दरवाजा उघडला … दरवाजा उघडताच एक स्त्री दरवाजात उभि होति जवान आणी सुंदर पावसात भिजल्याने तिच सौंदर्य अधिकच मादक दिसत होत .. कमलेश क्षणभर …

Read more

लेखक:- अंकुश सू. नवघरे. (पालघर) ©Ankush S. Navghare ®२०१८ (ह्या कथेचे सर्व हक्क लेखकाकडे सुरक्षित आहेत) नमस्कार मित्रांनो… …..साधारणता 30 वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. ही स्टोरी मला माझ्या काकांनी सांगितली होती. त्यावेळी माझे काका सीबीडि बेलापुर येथे पुलिस कॉर्टेर्स मधे राहात होतो. माझे काका पोलिस दलात असल्याने त्याना केव्हाहि वेळ प्रसंगी ड्यूटी वर जावे लागत असे. एक दिवशी रात्रि त्याना वायरलेस वर संदेश आला की एका ठिकानि मर्डर झाला आहे तर टाबोडतोब पंचनाम्या साठी जावे आणि सकाळ पर्यन्त बॉडी संभाळणे. ते सोबत एक पोलिस शिपाई ला घेऊन घटनास्तळी पोहोचले तर एक माणुस जंगलात मरुन पडला होता. त्याच्या …

Read more

लेखकतेजस कुलकर्णी मुंबईतीन वर्षांपूर्वीची सत्य घटना आहे. अशीच जून-जुलै मधली. मी, केदार, प्रसाद आणि सुशांत पुण्याहून विदर्भातल्या माहूरला गेलो होतो. तेव्हा आलेला हा भयाण अनुभव..आम्ही चौघं इनोव्हा घेऊन संध्याकाळच्या सुमारास कारंजात पोहचलो. कारंजा म्हणजे दत्तसंप्रदायातील महत्वाचं स्थान. तिथे तासभर थांबायचं आणि पुढे १५० किमीवर असलेल्या माहूरला निघायचं, असं ठरलं होतं. पण पावसामूळे आणि गाडीने नाटकं केल्याने कारंजात पोहचायला रात्रीचे ८ः३० वाजले. तिथे दर्शन आणि जेवण वगैरे करत १०:०० झाले… पाऊस सुरूच होता… गाडीचा बॅटरी प्रॉब्लेम… त्यामुळे पुढे जावं की नाही, हा प्रश्न होता. हो हो नाही नाही करत १०ः३० वाजता आम्ही पुढे जायचं ठरवलं… ड्रायव्हिंगचं तसं …

Read more